Rozdział 12

Jessica

Przez cały następny miesiąc spotykałam się z Niallem bardzo często. Nawet kilka razy nocowałam u niego, żeby utwierdzić jego przyjaciół w przekonaniu, że naprawdę się umawiamy. Zawsze gdy byłam u chłopaków, Zayn odzywał się do mnie jak najmniej, wychodził z pokoju, albo totalnie mnie olewał. Swojego blond przyjaciela traktował tak samo. No cóż, myślał, że to przez niego z nim zerwałam.

Teraz leżałam w łóżku Nialla, on poszedł chyba zjeść śniadanie. Przez cały ten czas „randkowania” naprawdę się zaprzyjaźniliśmy. Fajnie się z nim gadało i był uroczy. Widać było, że zależy mu na Loganie. Nagle, usłyszałam pukanie do drzwi.

-Niall, nie musisz pukać do swojego pokoju, sieroto! –krzyknęłam ze śmiechem. Drzwi otworzyły się, ale zamiast blondyna zobaczyłam Sky.

-A, to ty. Co tam? –zapytałam. Szatynka weszła do pokoju i delikatnie zamknęła drzwi.

-Muszę z tobą pogadać. –wyznała. Podniosłam się do pozycji siedzącej i dałam znak by mówiła dalej. –Boję się, ze mogę… Że chyba… Możliwe, że jestem w ciąży. –wydusiła.

-Kurwa. –błyskotliwie powiedziałam. –Z Louisem, tak?

-No jasne. –popatrzyła na mnie jak na wariatkę. –Znaczy, nie jestem na 100 procent pewna, ze jestem w ciąży, ale… Odkąd skończył mi się szlaban praktycznie cały czas, gdy nie jestem w szkole, spędzam z Louisem. No i , wiesz, często, ekheem, ze sobą spaliśmy.

-A zabezpieczaliście się?

-Zazwyczaj…

-ZAZWYCZAJ?! Czy to naprawdę JA muszę ci mówić o BEZPIECZNYM seksie?  

-A ty z Niallem zawsze macie przy sobie prezerwatywy? Przecież czasem musi was ponieść tak, no wiesz!

-Ja z Niallem, ZAWSZE się zabezpieczamy. –skłamałam, no bo przecież nie sypiam z blondynem. –Wracając do ciebie, co zamierzasz zrobić?

-Chyba powinnam zostawić Louisa… Nie chcę niszczyć mu kariery i w ogóle…

-CO? To najgłupsza rzecz jaką możesz zrobić!

-A co mam robić? –zapytała Sky, ale przerwał jej Niall, który właśnie wszedł do pokoju.

-O czym gadacie?

-Sky jest chyba w ciąży. –wypaliłam. Szatynka spojrzała na mnie z wyrzutem. Wzruszyłam ramionami. –To mój chłopak, jesteśmy ze sobą szczerzy.  –powiedziałam. Niall, pamiętając o swojej roli wskoczył na łóżko, usiadł obok mnie i objął.

-Z Louisem, tak?

-TAK! –krzyknęła. –Myślicie, że kim ja jestem…

-No dobra…

-I co chcesz zrobić? –zapytał Horan.

-Ona chce rzucić Louisa! –wytknęłam jej. –Powiedz, ze to najgorsza rzecz jaką może zrobić!

-Może chce go chronić. Nie każdy jest gotowy zostać tatą.

-Masz szczęście, ze tobie to nie grozi! –miałam oczywiście na myśli jego i Logana…

-O co wam chodzi? –zapytała zdezorientowana Scarlett. –Myślicie, że wam nie może zdarzyć się wpadka?

-Eee… No wiesz, MY się zabezpieczamy. –rzuciłam. –Znaczy, wiem, ze to nie daje 100% pewności, ale jednak…

-Skończ. Niall, myślisz, że dobrze bym zrobiła rzucając Louisa?

-Nie oceniam, ale nie uważam, ze to najgorszy pomysł.

-Niall, jak możesz! –krzyknęłam. –Powinnaś z nim porozmawiać. –poradziłam.

-Ale to może go załamać. –odparła. –a wtedy jego kariera…

-No tak. –skrzywiłam się. –Kariera jest najważniejsza. Aż tak, że musisz ranić osoby, które kochasz. –rzuciłam, patrząc wymownie na Nialla. Wyszłam z pokoju trzaskając drzwiami i poszłam zapalić papierosa.

Scarlett

Jess wyszła z pokoju, a Niall dawał mi swoje złote rady.

-Chyba na prawdę powinnam mu nic nie mówić.

-Zrobisz jak uważasz. – westchnął  Niall.

-To mu zaszkodzi. Louis nie jest gotowy żeby zostać ojcem. - w tym momencie do pokoju wszedł Liam. Bez pukania. Prostak.

-Kto zostanie ojcem? - zapytał.

-Wygląda na to, że Louis.. - odparł Niall.

-Czy wy zawsze musicie wszystko wygadać?! - uniosłam się.

-Harryy! - zawołał go Liam, a Loczek zaraz się zjawił.

-Co jest? - zapytał.

-Sky jest w ciąży - oznajmił Liam. Tak po prostu!

-Z Louisem? - zapytał ponownie Harry.

-Masz jakieś wątpliwości? - rzuciłam ze złością.

-Upewniam się tylko. Co teraz zrobisz?

-Nie mam pojęcia. - odparłam brodę na rękach.

-Nie to żebym wam źle życzył, ale Louis nie jest gotowy. - powiedział Loczek, usiadł koło mnie i objął mnie ramieniem.

-Nie wiem jak sobie bez niego poradzę, będzie mi bez niego ciężko.

-Jeśli go kochasz to mu tego nie mów. - powiedział Harold i wyszedł z pokoju. Wyszłam zaraz po nim, poszłam do pokoju Louisa. Popatrzyłam na niego. Jeszcze spał. Był taki uroczy. Zabrałam wszystkie swoje rzeczy porozrzucane po całym pokoju. Z kieszeni torby wyjęłam kartkę i długopis, po czym zaczęłam pisać list, który zamierzałam zostawić Louiemu obok łóżka.

Kochany  Drogi Lou!

Piszę to, bo chcę się pożegnać. Nawet nie wiesz jak mi trudno, ale to dla twojego dobra. Nie chcę, żebyś przeze mnie cierpiał, bo bardzo mi na tobie zależy. Nie chcę cię  opuszczać, ale tak będzie lepiej. Nie kontaktuj się ze mną. To nie ma sensu. Na koniec chcę tylko żebyś wiedział, że bardzo cię k

-Cześć kotku, co robisz? –usłyszałam głos. Drgnęłam i szybko schowałam list za plecami.

-Hej. –uśmiechnęłam się blado. –Nic takiego. Po prostu musze iść do domu. –zgięłam kartkę w ręku i dyskretnie rzuciłam pod szafę. I tak tego nie znajdzie, bałaganiarz.

-Wpadnę do ciebie wieczorem. –uśmiechnął się, chwycił mnie za rękę, przyciągnął do siebie i pocałował.

-Jasne, pa. –pożegnałam się i wyszłam. Kurza Melodia!

Jessica

Zdenerwowana wyszłam na taras i oparłam się o balustradę. Czy oni są głupi? Jakby kariera, a nie dziecko była najważniejsza. Westchnęłam.

-Problemy w raju? –usłyszałam.  Obok stał Zayn, którego najwyraźniej nie zauważyłam. Serce podskoczyło mi w piersi. Tak chciałabym się do niego przytulić, dotknąć go, cokolwiek. Ale przecież nie mogłam.

-Scarlett jest w ciąży. – powiedziałam. On drgnął, czekając na dalszą część historii. –Nie chce powiedzieć Louisowi. Zamierza go zostawić, nie mówiąc słowa.

-To go złamie! –prawie krzyknął. –Nie powinna tego robić. –dokończył. Wzruszyłam ramionami. Chwilę staliśmy w ciszy. Później Zayn chyba przypomniał sobie, że mnie unika i chciał wyjść, ale powstrzymałam go.

-Nie musisz się tak zachowywać. –wytknęłam mu.

-Jak?

-Jakby przebywanie obok mnie było czymś trudnym.

-To jest trudne. Przebywanie z tobą w jednym pomieszczeniu i to, że nie mogę cię pocałować, potrzymać za rękę, albo po prostu być, dobija mnie. Boli mnie, gdy patrzę jak ty i Niall to robicie. Gdy śmiejecie się, rozmawiacie i pokazujecie się w telewizji. Wiesz jak was nazywają? Ness. Po prostu boję się, że pewnego dnia się nie powstrzymam i przywalę w mordę mojemu przyjacielowi. –powiedział cicho i wyszedł.

Kurwa, kurwa, kurwa! Mój plan nie działał. On miał o mnie zapomnieć i żyć szczęśliwie! Kurwa.

Najgorsze było to, że ja też nadal coś do  niego czułam.

                                                                  ***

Się nie udało z komentarzami, przykro :(  Ale i tak dzięki, ze czytacie :D

Szczególnie dziękujemy wiernej nam (jak zawsze) Natalii - świetnej spamerce, która dodała masę komów pod ostatnim postem :D

Teraz wakacje i wyjazdy, więc nie będziemy miały czasu wstawiać kolejnych (sorki).

Do zobaczyska we wrześniu (chyba że zechce nam się pisać wcześniej)
ENJOY

S - J

Rozdział 11

Jessica

Minął miesiąc od pogrzebu Ashley. W tym właśnie miesiącu wszystko się popierdoliło i przekręciło o 180 stopni. Nic nie było takie samo. Wszyscy się zmieniliśmy, mniej lub więcej.

Ja, całe dnie, gdy nie siedziałam w szkole, włóczyłam się po Londynie, otępiała, jakby uszło ze mnie całe życie. Mój ojciec znowu wyjechał, spędził ze mną tylko dwa dni i jak najszybciej zabrał się stąd, żeby nie musieć patrzeć na swoją nieszczęśliwą córeczkę, która tak przypominała mu mamę.

Logan cały czas gdzieś znikał. Ale to dobrze, nie miałam ochoty rozmawiać. Dzięki tym unikom mogłam udawać, że wszystko jest w porządku. On rozgryzłby mnie w pięć sekund. Strasznie się zmienił. Nie nosił już poszarpanych dżinsów, glanów, długich włosów. Zamienił to na rurki, trampki i krótkie włosy. 

Scarlett nie dało się złapać, zaraz po szkole wracała do domu, dostała szlaban.

Zayn cały czas próbował się ze mną skontaktować, czekał na mnie pod szkołą, nachodził, dzwonił. Nic z tego. Nie dałam mu nawet szansy, żeby pogadać. Tak będzie lepiej, Malik jest miły, zabawny, przystojny i sławny. Po co mu ktoś taki jak ja? Cały czas czuję się zgubiona. Krzyczę, ale nikt mnie nie słyszy.

To wszystko wina Ashley. Pierdolona egoistka! Nienawidzę jej za to, że umarła. Zostawiła wszystkich, którzy jej potrzebowali. Tchórz! Uciekła od wszystkich problemów, od życia. Chciałabym żeby wróciła.

Rozmyślałam tak siedząc na parapecie przy oknie, patrząc na deszcz uderzający o szyby. Chciałam żeby wszystko wróciło do normy, do tego co było jeszcze miesiąc temu. Ale nie mogło. Prawda jest taka, że wszyscy chcemy wrócić do siebie, ale boimy się, że po drodze kogoś zranimy jeszcze bardziej niż ranimy teraz.

Wstałam powoli z parapetu, założyłam glany i skórę i wyszłam z domu. Był wieczór, księżyc zasłoniły chmury, deszcz lekko kropił. Kroczyłam wzdłuż ciemnej ulicy, aż zobaczyłam wielką bramę prowadzącą na rozświetlony od blasku zniczy cmentarz. Skierowałam się do najnowszej alejki, odnalazłam grób , którego szukałam i usiadłam na ławeczce przed nim. Z kieszeni kurtki wyciągnęłam papierosy, wzięłam jednego i zapaliłam. Siedziałam tam długo, mokra od deszczu, z rozmytym makijażem, szlochając. Tak, płakałam. Wszystkie te łzy wstrzymywane przez miesiąc popłynęły ciurkiem. Ale dzięki deszczowi, nie mogłam rozróżnić prawdziwych łez od kropel wody. Nagle, poczułam, że ktoś siada obok mnie. Podniosłam oczy. Zayn.

-Dawno cię nie widziałem. –powiedział cicho. –Ani Logana, ani Sky. Zastanawiamy się z chłopakami co z wami jest. Długo się nie odzywacie. Zacząłem się martwić.

-Niepotrzebnie. Świetnie sobie radzimy. –skłamałam.

-Na pewno. –skrzywił się. –Dlaczego mnie unikasz?

-Nie unikam cię. –kolejne kłamstwo.  –Po prostu… Po co dłużej udawać?

-Udawać co?   -na twarzy Zayna pojawiło się niezrozumienie.

-Że to ma sens. Ty i ja. Ktoś w górze robi sobie z nas żarty.

-Może ktoś w górze uważa, że jesteśmy sobie potrzebni? –powiedział i delikatnie dotknął mojej ręki. Nie cofnęłam jej. Przysunął swoją twarz do mojej. Patrzyliśmy sobie w oczy. Zayn objął moją twarz i delikatnie pocałował. Zaraz potem puścił i znowu spojrzał mi w oczy.

-Powiedz, że ci na mnie nie zależy. Że tego nie chcesz. Powiedz to, a odejdę. –szepnął.

-Nie mogę. Wiesz, że nie mogę. –odpowiedziałam. –Ale jesteś dla mnie za dobry! Nie zasługuję na takiego kogoś. A ty nie zasługujesz na to, żeby się ze mną tak męczyć. Ile już dramatów przeżyłeś odkąd się znamy? Beze mnie życie jest prostsze.

-Może jest. Ale ja nie chcę prostego życia. Chcę życie z tobą. Nawet jeśli to będzie oznaczało miliony dramatów, problemów i nieporozumień.

-Ale, ja kogoś mam. –skłamałam. –Spotykam się z kimś.

-Co? Nie widzisz, że zależy mi na tobie?

-Widzę. I to mnie martwi. - wstałam z ławki i pocałowałam Zayna lekko w policzek. Odeszłam wolnym krokiem, a łzy znowu zaczęły płynąć.

Scarlett

Dzisiaj skończył mi się szlaban, więc od razu zadzwoniłam do Louisa. Zaprosił mnie na randkę.

Myślałam, że pójdziemy do jakiegoś klubu lub do niego, ale on prowadził mnie przez jakieś zadupie może pół godziny. Kiedy doszliśmy na miejsce zobaczyłam basen.

-Kreatywnie, ale mogłeś mnie uprzedzić żebym wzięła bikini.

-Jak dla mnie możesz pływać bez. - uśmiechnął się łobuzersko i zaczął majstrować przy zamku od tylnych drzwi, przez które kiedyś wchodziliśmy z Jess i chłopakami. Niestety Lou nie był tak zręczny jak Logan i nie poradził sobie z tym tak sprawnie, ale jednak weszliśmy na basen. Louis wybił okno kamieniem. Kiedy znaleźliśmy się w środku zaczęłam się śmiać, a Loui stanął przerażony. Basen był pusty.

-No to się pokąpiemy. - rzuciłam.

-Dlaczego tu nie ma wody? Jestem idiotą. - powiedział Tomlinson.

-Jesteś Lou. – odparłam.

-Ale to nie oznacza końca randki. -wziął mnie za rękę i poszliśmy do automatów. Kupiliśmy sobie batony, cole i jeszcze jakieś słodycze. Po drodze zgarnął jakiś ręcznik. Usiedliśmy potem bardzo blisko siebie na dnie basenu.

-Dlaczego nie mogłeś sprawdzić kiedy wymieniają wodę? - zapytałam

-To był spontan, chciałem spędzić z tobą romantyczny wieczór, a teraz...

-Teraz też może być romantycznie - powiedziałam i zbliżyłam usta do jego warg. Zaczęłam go namiętnie całować potem ściągać z niego ubrania, robił ze mną to samo. Położyłam się, a on pieścił moje ciało. Nasze wrzaski odbijały się od ścian basenu. Po wszystkim położyłam się na jego ramieniu, ucałował mnie w czoło. Patrzyłam na niego, czułam do niego niewyobrażalnie wiele.

-Kocham cię. – szepnęłam. Louis nie usłyszał, zasnął.

Jessica

Zamiast do siebie do domu, poszłam do Logana, teraz naprawdę potrzebowałam przyjaciela. W Chatce paliło się światło, więc otworzyłam szeroko drzwi i weszłam do środka. Pierwsze co zobaczyłam, to mój uśmiechnięty przyjaciel zapinający spodnie i ktoś wstający z klęczek, z podłogi.

-Kurwa. –przeklęłam gdy dotarło do mnie kim jest ten „ktoś” i co prawdopodobnie robił z moim kumplem. –Powiedzcie mi, że to nie to co myślę. –poprosiłam i zaczęłam wycofywać się z domku.

-Jessica, czekaj! –krzyknął Niall, dobiegł do mnie, chwycił mnie za ramię i z powrotem wciągnął do środka. Usadził mnie na kanapie, gdzie siedział już Logan. Przyjrzał mi się.

-Wyglądasz okropnie. –stwierdził. No tak. Byłam mokra, miałam rozmazany makijaż i zdumienie wypisane na twarzy.

-Dzięki. –westchnęłam i popatrzyłam na przyjaciela. –Od kiedy wy… -spojrzałam na Nialla.  –no, robicie to, cokolwiek to ma znaczyć. Spotykacie się? Od kiedy?

-W zasadzie… -Niall spojrzał na Rudego. –jakoś tak od pogrzebu… Przyszedłem sprawdzić jak sobie radzi. W końcu… Ashley zobaczyła moje zdjęcie w gazecie.

-No tak, ona zawsze wyobrażała sobie zbyt dużo. Chłopak się do niej uśmiechnął a ona już myślała nad imionami ich dzieci.

-Niall mnie rozumie. Pocieszył mnie…

-Skutecznie, jak widzę. –skrzywiłam się.

-Jess, przestań.

-Dobra. –nadąsałam się.  –Kiedy miałeś zamiar mi o tym powiedzieć?  -zaatakowałam Logana. Wzruszył ramionami. –Super. Po prostu świetnie.

-Jessica. –szepnął Niall. –My naprawdę jesteśmy szczęśliwi.

-Jesteście gejami? –zapytałam głupio. Chłopcy popatrzyli na siebie.

-Chyba. Może. Nie jesteśmy pewni. To pierwsze takie zdarzenie…

-OK, rozumiem. A co na to twoi przyjaciele? –zwróciłam się do Horana, który zaraz się zarumienił. –No tak. Nic nie wiedzą, mam rację?

-Nie chce żeby zespół się rozpadł. A to, że umawiam się z chłopakiem, fanek też nam raczej nie przysporzy. Dlatego nie możesz powiedzieć nikomu. Jasne? –kiwnęłam głową. Niby komu miałabym powiedzieć?

-I jest jeszcze jedna sprawa. –nieśmiało zaczął Logan. –Musisz zostać naszą przykrywką.

-Słucham?

-Już kilka portali zainteresowało się tym, że Niall często wpada w te rejony. A nikt nie może się dowiedzieć, że odwiedza tu chłopaka. Więc będziemy udawać, że odwiedza tu dziewczynę. Ciebie.

-Co proszę?

-Jess, to najlepsze wyjście.

-Dla kogo niby?

-Dla wszystkich. Ty nie będziesz musiała znajdować wymówek żeby nie być z Zaynem, a my pozostaniemy w ukryciu. –powiedział Rudy. Skąd wiedział o Zaynie? Czy aż tak łatwo było mnie odczytać?

-Dobra. –zgodziłam się. Chłopaki uśmiechnęli się i złapali za ręce. –Ale jeśli mamy to zrobić, zrobimy to porządnie.

-Zgadzam się. –poparł Niall. –Musimy być jak najbardziej wiarygodni. Ty- wskazał na mnie. –musisz trochę zmienić garderobę. Przestaniesz przeklinać, przynajmniej przy publiczności. Oboje musimy się nauczyć swoich ulubionych rzeczy, miejsc i tym podobnych. I powinniśmy okazywać sobie trochę uczuć. Pocałunki, uściski i takie tam.

-Okej. –westchnęłam. –Ale ty, musisz wszystkim mówić jaka jestem wspaniała, miła, jak to TY się we mnie zakochałeś i jaka jestem świetna w łóżku. I sorry, ale kilka nocy będziemy musieli spędzać u siebie, żeby chłopaki nie nabrali podejrzeń. Znaczy, oczywiście gdy będziesz u mnie, to tak naprawdę będziesz spotykał się z Loganem. 

-Jesteś cudowna. –uśmiechnął się Niall. –Loguś, na pewno nie masz nic przeciwko?

-Jasne, że mam, ale to jedyny sposób, żeby nasz związek wypalił. –powiedział i czule pocałował blondyna.

-Jess, wpadnij do mnie jutro, okej? –poprosił Niall. –wszystko ustalimy.

-Tylko wcześniej przyjdziesz do mnie. I opowiesz mi wszystko, co  straciłem przez ostatni miesiąc. –z naciskiem powiedział Rudy. Kiwnęłam głową, pomachałam im i wyszłam.

Scarlett

Obudziły mnie krzyki jakiś ludzi. Kiedy otworzyłam oczy ujrzałam nad sobą pięciu policjantów. Kazali nam się szybko ubrać, zakuli nas w kajdanki i wsadzili do radiowozu.

-Wiecie co wam grozi za niszczenie mienia publicznego?- powiedział policjant, który przesłuchiwał nas na komisariacie - Możecie zapłacić grzywnę lub zostać w więzieniu na parę dni. Na razie idziecie do aresztu, zastanowimy się co z wami zrobić.

Trafiliśmy z Louisem do jakiegoś pokoju, usiedliśmy na ziemi.

-Myślisz, że jakbym poprosiła o kawę to by mi ją przynieśli? - zapytałam

-Sprawdzę. - odparł, podszedł do drzwi i zwrócił się do policjanta.

-Panie władzo, można by było prosić o herbatę i kawę z mlekiem?

-Chyba sobie kpisz - skarcił go i zasunął klapkę w drzwiach. Siedzieliśmy tam jeszcze może ze dwie godziny, w końcu przyszedł policjant i powiedział, że wychodzimy. Na dworze czekał na nas Harry. Oczywiście nakrzyczał na nas za to, że musiał po nas przyjechać i pytał co my odwalamy, ale cieszy się, że żyjemy.

Jessica

Chcąc nie chcąc, następnego dnia leżałam na łóżku Nialla i rysowałam, podczas gdy on siedział przy łóżku i zapisywał wszystko o mnie i o nim.

-Musisz mi opowiedzieć wszystko o sobie. Bez owijania w bawełnę. Muszę wiedzieć o tobie wszystko.

-Nie możemy po prostu udawać, że się znamy? –zapytałam z nadzieją. Blondyn pokręcił głową.  Opowiedziałam mu więc całą historię mojego życia, później on odwdzięczył się tym samym.

-Idziemy dziś na randkę. –powiedział blondyn. Rzeczywiście. Za godzinę byłam wystrojona w niebieską sukienkę i szpilki.  Niall wybrał mi ten strój, bo uważał, że jako jego dziewczyna nie mogę być wyzywająca i prowokacyjna jak dotychczas. Poszliśmy do jakiejś eleganckiej restauracji, zamówiliśmy żarcie, chwyciliśmy się za ręce i czekaliśmy aż pojawią się paparazzi . Logan miał dać im cynk. Długo nie musieliśmy czekać. Już za chwilę nasz stolik otoczyła masa ludzi, wypytujących o nową „miłość” Nialla.

-Spotykamy się od niedawana. –uśmiechał się blondyn. –Zakochałem się w niej od pierwszego wejrzenia.

-Oczywiście, że tak. –uśmiechnęłam się i pocałowałam Nialla w policzek.

***

Dzięki za 10 000 wyświetleń ! Jeeeee! 

No i za komentarze (chociaż twierdzę, że  powinno być ich więcej)

Nie wstawimy kolejnego rozdziału jeśli nie będzie przynajmniej 40 komentarzy.

Wstawiłyśmy ankietę po prawej, więc jeśli czytacie tego bloga, kliknijcie X

Czytajcie, komentujcie, polecajcie

ENJOY
S - J

Rozdział 10

Scarlett

Cały czas myślałam o Lou i Harrym. Nawaliłam, bo w pewnym sensie zdradziłam Louisa. Bardzo mi na nim zależy i chcę z nim być. Postanowiłam, że muszę spotkać się z chłopakami. Po drodze zastanawiałam się co im powiem. Nic nie przychodziło mi do głowy, ale miałam nadzieję, że gdy ich zobaczę znajdę odpowiednie słowa by im wszystko wytłumaczyć.

 Weszłam bez pukania do ich domu,  Zawołałam Lou i Loczka do salonu i zaczęłam wszystko wyjaśniać.

- Harry strasznie mi głupio…  jeśli cię zraniłam, to przepraszam. Widzisz.. chyba obydwoje wiedzieliśmy że nigdy nie będziemy razem, a z Louisem łączy mnie coś wyjątkowego. – Spojrzałam na Tomlinsona, na jego twarzy wyraźnie pojawił się uśmiech.

-Zauważyłem.. – powiedział Loczek . Myślałam, że zaraz wybuchnie, ale on spokojnie powiedział – Wiem, że  nie jestem bez winy, kompletnie cię olewałem. Na pewno będziecie razem szczęśliwi, jemu naprawdę zależy. -Odetchnęłam.

-Lou, dbaj o nią to świetna dziewczyna. Obydwoje zasługujecie na prawdziwą miłość. – powiedział Harry. widziałam ulgę na twarzy Louisa. W końcu nie wytrzymałby długo bez swojego najlepszego przyjaciela. W tym momencie zadzwonił telefon Louisa i poszedł do innego pokoju, a ja skierowałam się ku wyjściu.

-Nieźle to zaplanowałaś - powiedział Harry

-O co ci chodzi? - odpowiedziałam zszokowana.

-Będziemy teraz udawać przed Louisem, że nic nie stało się tej nocy? Okej..

-Co ty gadasz?! Przecież my nic.. - w tym momencie przypomniałam sobie o czymś ważnym - Odwiozłeś wczoraj Ashley do domu, prawda?

-Ashley z tobą była?

-Żartujesz sobie teraz, tak? Nie mów, że zostawiłeś ją samą w klubie! - wtedy do salonu wszedł Lou.

-Louis, Sky zbieramy się! - powiedział i rzuciliśmy się wszyscy do drzwi.

Po kilkunastu minutach byliśmy na miejscu. Przeszukaliśmy cały klub i znaleźliśmy ją, leżała na tyłach klubu, nieprzytomna. Obok niej leżały trzy zużyte strzykawki.

Jessica

Gdy Zayn wyszedł, szybko pobiegłam do Logana przekazać mu dobre wieści. Oczywiście wyraził swoje wątpliwości i po raz setny stwierdził, ze nie za bardzo mu ufa, ale cieszył się razem ze mną.

Siedzieliśmy na kanapie i oglądaliśmy „Pinky and the Brain” , kiedy do mieszkania wpadł policjant.

-To nie byłem ja i żądam adwokata! –krzyknął z przyzwyczajenia.

-Czy mieszkają tu państwo Wright? –zignorował go policjant. Gdy Logan potwierdził glina kontynuował. –Dwie godziny temu znaleziono i zidentyfikowano ciało Ashley Wright na tyłach klubu XXX. W jej krwi wykryto ponad 3 różne typy narkotyków. Niestety wzięła śmiertelną dawkę. Ashley Wright nie żyje. Musicie teraz jechać ze mną na komisariat i odpowiedzieć na kilka pytań. Wybaczcie, że nie dam wam czasu na przywyknięcie do tej myśli, ale takie są procedury…

   Nie słuchałam dalej. Czułam jakbym rozpadała się na miliony maleńkich kawałeczków. Jak przez sen pamiętam co stało się dalej. Komisariat, szpital, komisariat, kostnica, dom, rodzina Logana, Sky i chłopaki, kostnica, Zayn, mój tata, widok Ashley, ból. Niewysłowiony ból.

Scarlett

Wszyscy zgromadzili się wokół trumny. Nie było wielu osób, ale były te najważniejsze.

Logan i Jessica stali przytuleni do siebie, ze łzami w oczach. Tuż obok stał Zayn, coraz spoglądał czy z blondynką wszystko w porządku. Ja stałam z resztą chłopaków trochę dalej, w końcu najsłabiej znaliśmy Ashley. Nie mogę uwierzyć, że od spotkania w szpitalu minął niecały miesiąc. Tyle się zdarzyło przez ten czas. Inni stali wokół trumny i z przejęciem słuchali pastora. Po ceremonii wszyscy udaliśmy się na stypę.

A przynajmniej mieliśmy się udać.

-Idziemy się nachlać. –szepnęła do mnie Jessica. –upijemy się i będziemy się świetnie bawić.

-Um… A czy my nie jesteśmy na pogrzebie?

-Jesteśmy. –wszedł mi w słowo Logan. –Ale Ashley nie podobałoby się coś takiego. Nie chciałaby żeby kiedykolwiek ktoś był smutny z jej powodu.

Pół godziny później, o 22 ,  z zapasem alkoholu włamywaliśmy się na zamknięty już basen przy X ulicy. Logan i Jess szli wzdłuż siatki ogradzającej budynek i zatrzymali się w miejscu gdzie brakowało drutu kolczastego u góry. Jess zawołała wszystkich po czym przeszliśmy przez ogrodzenie. Następnie Rudy wyłamał zamek w tylnych drzwiach i weszliśmy na basen.

-Co my tu robimy? –zapytał Liam.

-Będziemy pływać. –uśmiechnął się Logan, wziął łyka wódki i zaczął zdejmować ubranie. Jessica już w samej bieliźnie biegła do największego basenu. Bez wahania chłopcy wskoczyli za nią. Stałam na brzegu i nie wiedziałam co robić. Postanowiłam obserwować jak reszta się bawi. W końcu Louis wyszedł z basenu i podszedł do mnie, tak, że stałam tyłem do wody. Zaczął się zbliżać i chciał mnie przytulić, ale nie dałam się.

-Lou, wariacie, jesteś cały mokry!

-Wiem. –uśmiechnął się słodko i pocałował mnie. Najpierw delikatnie i powoli, później nieco mocniej. Za chwilę poczułam, że tracę oparcie. Louis napierał na mnie cały czas mając usta złączone z moimi. Razem wpadliśmy do wody.

-LOUIS!!! –krzyknęłam gdy tylko się wynurzyłam. –ZABIJĘ CIĘ!

-Nie mogłabyś. Jestem taki uroczy. –zaśmiał się i zbliżył do mnie. Objął mnie i znowu pocałował. Długo i namiętnie.

Jessica

Po jakiejś godzinie i kilku flaszkach wyszliśmy z wody i usiedliśmy na suchej podłodze.

-Co  robimy? –zapytał Harry.

-Opalamy się? –zaproponował głupio Niall.

-Gramy w butelkę? –rzucił Lo. Wszyscy się zgodzili, więc za sekundę siedzieliśmy w kółku i wykonywaliśmy nawet najgłupsze zadania.

-Skacz na jednej nodze wokół kółka i krzycz: „Harry to mój pan” –rozkazał Liamowi Loczek. Śmieliśmy się do rozpuku.

-Niall, pocałuj Logana. –wyzwał go Liam, bo blondyn śmiał się z niego najbardziej.

-Nie ma opcji! –zaczął protestować  mój przyjaciel.

-Musicie! –zaczęli śmiać się chłopcy. W końcu z niechęcią, chłopaki dali sobie szybkiego buziaka, po czym zaczęli wykrzywiać się i płukać usta wódką.

-Stój nago przez 5 minut. –kazał Harry’emu Niall.

-Nie ma sprawy. –uśmiechnął się z pewnością Harold, zdjął majtki, rzucił do Louisa i puścił mu oczko. Wszyscy zaczęli się śmiać i komentować ciało Harry’ego.

-Przydałoby się zrzucić trochę tłuszczyku, co?

-Mógłbyś się podgolić tu i ówdzie…

-Dobra dupa.

Na szczęście 5 minut minęło szybko i nie musiałam przyglądać się Loczkowi.

Scarlett

-Muszę już wracać, rodzice będą się zastanawiać gdzie jestem. –powiedziałam.

-Kurwa! –krzyknęła Jess. Wszyscy na nią spojrzeli. –Mój ojciec jest w domu! –dokończyła i zaczęła się ubierać. Chcąc nie chcąc reszta też chwyciła swoje ciuchy.

-Jestem jeszcze mokra! –poskarżyłam się.  Louis podszedł do mnie i wręczył swoją koszulkę. Zdjęłam sukienkę i założyłam bluzkę, która sięgała mi nad kolano.

-Dzięki. –uśmiechnęłam się. Później wszyscy wsiedliśmy do samochodu chłopaków, którego prowadził jedyny trzeźwy –Liam.  Najpierw odwiózł Jessicę i Logana, potem mnie. Wysiadłam z auta, pożegnałam się z chłopakami i weszłam do domu.

-Gdzieś ty była?! – czepiła się matka.
-Na pogrzebie, przecież mówiłam.
-I wracasz z niego w samej bluzce, w dodatku męskiej? I w rozmytym makijażu? Pijana? Z kim byłaś?

-Mamo! Po pogrzebie wszyscy poszliśmy na basen…

-Słucham?! Po pogrzebie na basen? Oszaleliście? To pewnie pomysł tych twoich przyjaciół, ty nigdy byś nie wpadła na coś tak głupiego. Ale koniec z tym. Masz szlaban. Na miesiąc. Nie wychodzisz nigdzie, tylko do szkoły!

                                                        ***

Dziękujemy za 8000 wyświetleń! Łuhhuu ! Jesteście super!

I za ponad 20 komów. Myślicie, że dacie radę dobić do 30 ? Mamy nadzieję! :)

KOMENTUJCIE, polecajcie, czytajcie :D 

ENJOY

S - J