Rozdział 4

Ashley

Ughh. Strasznie boli mnie głowa. A w dodatku jeszcze słyszę jakieś śmiechy. Gdzie ja jestem?

-Halo?! –zawołałam. Może ktoś się zjawi. Nagle w polu mojego widzenia pojawiła się twarz Logana.

-Obudziłaś się w końcu! Niech ktoś pójdzie po lekarza, kazał się zawołać gdy Ash się ocknie! –ocknę się? Ja? Co tu się działo? W końcu wszystko mi wytłumaczyli. Wstrząśnienie mózgu. Dlaczego jestem taka słaba? Głupia piłka może wyrządzić mi krzywdę. Lekarz przebadał mnie i zalecił dużo odpoczynku. Usiadłam na łóżku, rozejrzałam się. Zobaczyłam 5 chłopaków, mojego brata, Jessicę i… Scarlett „Pomponiarę” Stevens ?! Co ona tu robiła?

-Eee… Mogę pogadać z Loganem i Jess? –na szczęście posłuchali mnie i zostawili nas samych.

-Co jest? –zapytała Jess.

-Dlaczego odwiedza mnie Scarlett Stevens i 5 gości, których widzę po raz pierwszy w życiu? –Logan wszystko mi wyjaśnił i zaprosił pomponiarę do środka.

-Jess, możesz nas zostawić? –Lubiłam Jessicę, ale ona nie przyjaźniła się ze mną tak bardzo jak z Loganem. Poszła więc do chłopaków. Wyjaśniłam Scarlett całą sytuację z Victorem.

Jessica

-Cześć, wygonili mnie –uśmiechnęłam się do chłopców.

-Nie ma sprawy, przygarniemy cię- zaśmiał się Harry. Przywalał się chyba do każdego ruszającego się stworzenia. –Jakieś ważne sprawy?

-Tak. –ucięłam krótko.

-Scarlett mówiła nam o Balu Jesiennym. Zapowiada się niezła zabawa. Idziesz z kimś? –zapytał Zayn. Wybuchnęłam śmiechem. Dobry żart.

-Taaa. Idę, zakładam różową sukienkę, pantofelki, a mój partner zawozi mnie tam limuzyną! –wszyscy zaśmiali się.

-Z kim idziesz? –brunet nie załapał, nosz ja pierdolę.

-Z Joshem Hutchersonem, znasz go? –Niall prawie tarzał się ze śmiechu.

-Ha ha. Baaardzo śmieszne. –w końcu zrozumiał.

-Dlaczego nie idziesz? –zapytał Liam.

-Nie moje klimaty. –odparłam po prostu. –A poza tym, nawet nie miałabym z kim iść. Chyba, że Logan się nawróci –zaśmiałam się.

-Ja z tobą pójdę - zaśmiał się Liam, na co Zayn szturchnął go łokciem. Chyba myślał, że nikt nie zauważy.

-Dzięki za propozycję, może skorzystam –uśmiechnęłam się.

-Nie wiecie z kim idzie Scarlett? – rzucił jakby od niechcenia Harry. Louis zmierzył go wzrokiem. Co to do cholery miało znaczyć?

-Pewnie ze swoim Vickuusieem.  –powiedziałam.

-Ona ma chłopaka? –zdziwił się Hazza.

-Nie wiedziałeś? –powiedział Louis. –Taka dziewczyna jak Sky nie mogła nie mieć nikogo. –Fakt. Nigdy nie widziałam Scarlett samej. Zawsze ktoś się koło niej kręcił. Nagle, usłyszeliśmy szloch. To ta pomponiara wybiegła z Sali z krzykiem. To znaczyło, że się dowiedziała. Za nią wyszedł Louis. Harry chyba też chciał, ale powstrzymałam go. Nie umiałby chyba współczuć nawet małemu dzieciakowi.

Scarlett

To okropne! Jak on mógł zrobić coś takiego?! Łzy ciekły mi po twarzy. Nagle ktoś złapał mnie z tyłu i przytulił. Odwróciłam się. To był Louis. Nic nie mówiąc przytuliłam się do niego i szlochałam. Nie mogłam się opanować. Staliśmy tak dopóki nie zaczęłam się uspokajać. Podniosłam głowę, Louis otarł moje łzy kciukiem.

-Już w porządku? –zapytał z troską.

–Muszę gdzieś iść. –Musiałam wszystko wyjaśnić z Victorem. Jeśli nadal chce ze mną być, musi przestać mnie okłamywać.

-Dasz sobie radę?

-Może.

-Jak będzie po wszystkim, zadzwoń –dał mi karteczkę ze swoim numerem. Pokiwałam głową i wyszłam ze szpitala. Wybrałam numer Victora i napisałam „MUSIMY się spotkać, za 10min będę u ciebie.”

Podjechałam pod jego dom. Zebrałam się w sobie, wyszłam z samochodu i ruszyłam prosto do pokoju Victora. Siedział na łóżku, a na jego kolanach dziewczyna. Namiętnie się całowali.

-Co to ma znaczyć !? –odwrócili się. Zobaczyłam Emmę! Moją przyjaciółkę! Jak mogła mi to zrobić? Zobaczyła mnie i uśmiechnęła się tylko. Victor poderwał się i zaczął mówić:

-To nie jest to co myślisz!

-Nie całujesz się z moją najlepszą przyjaciółką ?! –nic nie odpowiedział. Byłam wściekła. –Koniec z nami. –powiedziałam. –Nie spodziewałam się tego po tobie, Em.

-Serio? Błagam cię. Nigdy nie byłyśmy przyjaciółkami, a tak przy okazji nie jesteś już w drużynie.

-Słucham?

-To co słyszałaś. Opuściłaś zbyt dużo treningów, na pewno ucieszy cię fakt, że jestem nowym kapitanem. –zamurowało mnie. Ale nie na długo.

-Spadajcie, oboje. –powiedziałam, wybiegłam z domu i wsiadłam do samochodu. Ruszyłam z piskiem opon. Pojechałam do domu, zamknęłam się w pokoju. Spencer chciała mi zrobić nalot na pokój, ale się jej nie udało. Z kieszeni wyjęłam numer Louisa. Obiecałam mu, że zadzwonię, ale nie byłam w stanie. Walnęłam się na łóżko i zaczęłam płakać.

                                                                              ***

JESTEŚCIE ZAJEBIŚCI ! 

Dziękujemy za 12 komentarzy pod ostatnim postem, -  chcemy więcej ! :D

No i brawo : ponad 2000 wyświetleń ! <3 

Od nas, osobiście : 

[Josh Hutcherson to moja prawdziwa miłość, więc wspominam go w tym rozdziale :D ] - Jessica

[ ŁOOOOHOO! 12 komentarzy! ZAJEKURWABIŚCIE! Dziena koty!] - Scarlett

Już niedługo czeka was niespodzianka - ktoś dołączy do naszego bloga, więc czekajcie :D 

W komentarzach podawajcie swoje twittery ! :)

Czytajcie, komentujcie, i w ogóle ENJOY - 

                                                                                                                                     S - A - J